Anti-Zionisme is Anti-Semitisme

Anti-Zionism IS anti-Semitism pure and simple

"De antisemitische wereld heeft een eufemisme ontwikkeld voor de vernietiging van de Joden in de moderne tijd van verdraagzaamheid"

door Lee Kaplan

De term “politiek correct” is in de Westerse wereld opgedoken alwaar religieuze en rassentolerantie als idee gemeenschappelijk is geworden, meestal het gevolg van de uitbarsting van de Holocaust, het Apartheidsregime in Zuid-Afrika en de Amerikaanse Burgerrechten Beweging. Maar oude gewoonten sterven moeilijk uit en de restanten van de politieke bewegingen van de totalitaire wereld klampen zich nog steeds vast aan Jodenhaat. Het enige dilemma voor die bewegingen is hoe zij hun “politiek correcte” versie van die haat moeten verkopen. Vandaar dat het “antisemitisme” werd gescheiden van het “anti-Zionisme”, alhoewel zij beiden één en hetzelfde zijn. Deze “politiek correcte” vorm van antisemitisme draait altijd rond het bestaan van Israël.

Het “Zionisme” is het concept dat de Zionistische beweging heeft gecreëerd om de staat Israël op te richten en de Joden terug naar het Heilige Land te brengen om de Joden toe te laten niet onder de vervolging in hun eigen land te leven. Met de verwezenlijking van Israël werd die droom van het “Zionisme” vervuld. De Zionisten van vóór 1948 kochten al hun gronden legaal aan en de emigratie verliep eveneens wettelijk. Andere Joden woonden reeds duizenden jaren in het gebied. Vandaag is “post-Zionisme” een term die gebruikt wordt om de Joden aan te duiden die in Israël leven en hoe zij kijken naar hun leefomstandigheden in de toekomst. Israël is thans een feit en een feit dat de “anti-Zionisten” wensen te ontkennen. Als dusdanig is het “anti-Zionisme” een eufemisme voor Joden geworden wanneer de professionele propagandisten van de oude Sovjetunie of de Arabische Moslimwereld het nodig hadden (en nog steeds nodig hebben) om hun vervolging van Joden te maskeren.

Het doel van de “anti-Zionisten” is om via politiek correcte termen de echte aard van het antisemitisme te ontmantelen bestemd voor hun eigen geperverteerde doeleinden. Vandaar dat activisten voor Solidariteit met Palestina pleiten voor die “wettige gewapende weerstand zoals die wordt omschreven door internationale wetten” niet de moord op de Joden van Israël steunen, maar eerder de uitvoering van de “internationale wet” eisen. Dat zij het zouden toejuichen wanneer op een vorige conferentie aan de Duke Universiteit een resolutie werd voorgesteld die zelfmoordbomaanslagen veroordeelde, als een overwinning werd aangekondigd, compleet genegeerd werd onder een wolk van hun “politiek correcte” retoriek sinds zij zich “vredesactivisten” heten.

De “vrede” zal komen wanneer Israël wordt ontmanteld en “Palestina” verschijnt in plaats van dit volk. Wat gebeurt met de Joden die nu daar leven en met het einde van de enige echte democratie voor Joden en Arabieren in het Midden-Oosten, is onbelangrijk. “Vredesactivisten” die een zelfmoordbomaanslager aan de controlepost zouden doorlaten om Joden te vermoorden, worden humanisten genoemd en terroristen zijn “vrijheidsstrijders” geworden, die in werkelijkheid enkel misdadigers zijn die niet enkel jacht maken op de Joden maar evenzeer op hun eigen volk.

Anti-Zionisten kunnen hun antisemitisme niet vergoelijken door hun steun aan de onderwerping, de uitwijzing of de moord op slechts één deel van de Joodse gemeenschap in de wereld, met name die van Israël. Het constante huichelen en verdraaien van woorden door professionele Arabische propagandisten en de radicale Linkerzijde moeten worden waargenomen zoals ze zijn: leugen en bedrog.

Lees hele artikel hier! (Bron: Brabosh.com)