(Foto: Jonge islamitische Nederlanders van Marokkaanse origine in Westerbork de Holocaust bijbrengen, dat is nog eens een echte uitdaging... voor een Jood)
door Paul Andersson Toussaint [Freelance journalist. Auteur van ‘Staatssecretaris of seriecrimineel; het smalle pad van de Marokkaan’]
Bijna de helft van strafbare uitingen op internet zijn gericht tegen joden. Het aantal incidenten in Nederland is hoog. Antisemitisme is salonfähig, en iedereen kan het weten.
In het voormalige stadsdeel De Baarsjes in Amsterdam-West, staat anno 2010 een schuilsynagoge: Sjoel West. Elke week op sabbat komen er 25 tot 30 joden naar de eredienst, maar de meerderheid van de joden wil niet dat de sjoel zichtbaar is als synagoge uit angst voor problemen, discriminatie en scheldpartijen van het Marokkaans-Nederlandse straatschorem in de buurt. In het verleden werden joden die een keppel droegen wel eens met stenen bekogeld. In het gebouw waar Sjoel West is gevestigd, staat geen davidsster of naam op de gevel en de sjoel heeft een geheim adres. Als de bel gaat, wordt er nooit zomaar open gedaan en gaan altijd twee joden kijken wie er voor de deur staat. Behalve de sjamash (de tempelwachter), Erwin Brugmans, bedekken alle joden die naar Sjoel West komen hun keppel met een hoed. Ze willen niet herkenbaar zijn als jood.
Wie kent ze niet, die vervelende pestkereltjes in het metrostation, voor niks of niemand respect... „Vuile kankerjood. Allah gaat jullie allemaal afslachten.”
Eén op de vijf geschiedenisdocenten in de vier grote steden in de Randstad maakt tegenwoordig weleens mee dat hij of zij de Holocaust niet of nauwelijks ter sprake kan brengen, doordat vooral islamitische leerlingen er moeite mee hebben, schreef Elsevier op 27 april van dit jaar. ResearchNed ondervroeg 339 docenten in het vmbo-, havo- en vwo-onderwijs op vijfhonderd scholen. Vooral docenten op vmbo-scholen stuitten op weerstand als ze over de Endlösung der Judenfragewilden beginnen. Ahmed Marcouch, voormalig stadsdeelvoorzitter van stadsdeel Slotervaart in Amsterdam Nieuw-West, en kandidaat-Kamerlid, wil dat de Holocaust zo snel mogelijk een verplicht thema wordt bij de schoolexamens, zei hij tijdens zijn Dodenherdenkingstoespraak in Slotervaart op 4 mei.
Inderdaad, we mogen de Endlösung der Judenfrage nooit vergeten en we moeten nooit toegeven aan de onverdraagzaamheid en het racisme van deze jonge pseudo-Nederlanders. Die leraren moeten hun rug kaarsrecht houden, maar het is nog veel belangrijker om de jodenhaat van nu te zien en te bestrijden: 65 jaar na de Duitse bezetting zijn in onze hoofdstad zes wijken waar joden met een keppel of orthodox geklede joden (en trouwens ook als zodanig herkenbare homo’s) zich niet meer kunnen vertonen zonder een groot risico te lopen om uitgescholden, bespuugd, bedreigd of zelfs mishandeld te worden. Naast De Baarsjes zijn dat heel Nieuw-West, de Indische Buurt en de Transvaalbuurt in Amsterdam-Oost en de Pijp in Amsterdam-Zuid, kortom allemaal wijken waar zich concentratiebuurten van Marokkaanse Nederlanders bevinden.
Ik ken twee orthodoxe joden die jarenlang op weg naar hun sjoel in de Pijp elke sabbat werden belaagd en uitgescholden door groepen Marokkaanse jongens: „Vuile kankerjood. Allah gaat jullie allemaal afslachten.” De één verhuisde naar Israël, de ander naar Amstelveen waar ‘ze’ niet zijn. De meesten van hun joodse vrienden durfden niet meer met een keppel in de Indische buurt, de Transvaalbuurt of in Nieuw-West te komen of ze trokken een muts over hun kipa heen. Zelfs rabbijn Raphael Evers, die in het keurige Hollandse Buitenveldert woont, heeft vermijdingsgedrag ontwikkeld en komt zomin mogelijk op straat, omdat hij buiten bijna altijd door Marokkanen beledigd wordt: „Hé. Hitler is er eentje vergeten.” Veel joden die hij kent hebben dezelfde ervaringen. Evers zegt dat het overal in Amsterdam speelt en vindt vooral de virulentie van de haat zo schokkend.
Dit zijn de feiten.
In Nederland moeten al jaren alle joodse scholen, synagogen en andere joodse instellingen permanent beveiligd en bewaakt worden. Bijna de helft van de 577 strafbare internetuitingen die volgens het Meldpunt Discriminatie Internet in 2009 werden gemeld, was tegen joden gericht. En 44 procent van de uitingen bevat ook strafbare Holocaustontkenning, een veel hoger percentage dan in 2008. Het Meldpunt speurt niet zelf op internet, maar telt alleen de meldingen. Als het Meldpunt de Marokkaanse sites stelselmatig had bekeken, had het het aantal antisemitische meldingen makkelijk met een duizendtal kunnen uitbreiden.
Volgens een onderzoeksrapport (april 2010) van het Stephen Roth Institute van de universiteit van Tel Aviv is wereldwijd het aantal uitingen van antisemitisme nog nooit zo hoog geweest als in 2009. In veel zaken ging het om ‘gecoördineerde en geplande aanslagen tegen joden’. Het aantal verdubbelde in vergelijking met 2008, maar nam het meest toe in Canada en vooral in West-Europa. Koplopers waren het Verenigd Koninkrijk (verdrievoudiging) en Frankrijk (verviervoudiging), waar zich de grootste joodse gemeenschappen van Europa bevinden en ook grote moslimpopulaties zijn gevestigd.
In Frankrijk ging het om 195 geregistreerde incidenten, maar in Nederland was er alleen al in de eerste maand van 2009 sprake van honderd geregistreerde incidenten volgens het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI). En de definitieve cijfers over 2009 zijn nog niet bekend. Relatief erg hoog, als je bedenkt dat de joodse gemeenschap in Frankrijk ruim tien keer zo groot is als die in Nederland. Afgelopen zaterdag ging de sabbatviering in de synagoge Weesp niet door op advies van de politie, die repte van een „dreigende melding”.
Laatst sprak ik met zo’n vijftien leerlingen van Marokkaanse en Turkse afkomst op een mbo-opleiding die allemaal in Nieuw-West woonden. „Kan een jood met een keppel in Nieuw-West rondlopen, zonder lastig gevallen of uitgescholden te worden?”, vroeg ik. Het antwoord kwam zonder aarzeling: „Nee, natuurlijk niet man!” De afgelopen jaren vroeg ik het aan zeker nog veertig Marokkanen en ik kreeg altijd hetzelfde antwoord.
De meerderheid van de tweede en derde generatie Marokkaanse Nederlanders koestert over joden racistische standpunten die een stuk extremer zijn dan die van het voormalige Vlaams Blok over Noord-Afrikanen. Zelfs met een deel van mijn Marokkaanse vrienden is het onmogelijk om het over Israël en ‘de joden’ te hebben, dan komt er echt geen zinnig woord meer uit. De joden zijn allemaal kindermoordenaars. De joden en Amerikanen zitten overal achter. Osama Bin Laden bestaat helemaal niet. Dat is een verzinsel van Bush en de CIA. De aanval op het WTC op 11 september 2001 werd georganiseerd en uitgevoerd door de CIA en de Mossad (het joodse wereldcomplot). Waren niet toevallig alle joden die in het WTC werkten op 11 september vrij? Nou dan.
Bloeme Evers-Emden (83), bezoekt Sjoel West elke sabbat. Zij was een meisje van dertien in 1939, overleefde het concentratiekamp, maar verloor het grootste deel van haar familie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze kan zich de anti-joodse propaganda van de NSB goed herinneren, maar niet dat in Amsterdam ooit joden in elkaar werden geslagen. Bloeme Evers vindt het te idioot voor woorden dat joden zich moeten verbergen in ons land. Ze is woedend en strijdbaar. „Dat wij weer moeten meemaken dat antisemitisme salonfähig is geworden. Joden gaan nooit de straat op om hoofddoeken van moslima’s af te rukken, dan zouden de rapen pas echt gaar zijn. Dan zou echt iedereen moord en brand schreeuwen, maar wij moeten ons dit wel laten welgevallen.”
Dit zijn de feiten. We kunnen het weten. We zijn het normaal gaan vinden, akelig normaal.
Bron: Nieuwslog.nl & Brabosh.com
