De Nederlandse media hebben bovenmatige aandacht voor Israël, dat zal niemand durven te ontkennen. Kranten hebben bijna dagelijks een bericht over de situatie in de enige staat in het Midden-Oosten, waar democratie al vanaf het begin een normaal verschijnsel was. De meeste van die berichten gaan echter niet over Israëli’s maar over de Palestijnen. Door deze wijze van nieuwsselectie wordt structureel een deel van het verhaal over Israël genegeerd. Welke gemiddelde Nederland weet bijvoorbeeld dat Israël wereldleider is op het gebied van medische uitvindingen, recycling van water, hightech informatica, landbouwtechnologie en de integratie van immigranten (afkomstig uit meer dan 70 landen)?
Weet de gemiddelde Nederlander over de duizenden patiënten uit Gaza de gebieden onder Palestijns bestuur of zelfs de Arabische landen die in Israëlische ziekenhuizen worden behandeld?
En wie leest of ziet ooit een genuanceerd verslag over de Joden die op de West Bank leven? De meeste berichten getuigen van enorme generalisatie (of zelfs demonisatie) en hebben tot resultaat gehad dat een kleine half miljoen Israëlische Joden is ontdaan van iedere menselijkheid [door media antisemitisme].
Slechts bij hoge uitzondering wordt er aandacht besteed aan het reële beeld over het dagelijks leven in het gebied. Dat beeld wordt voornamelijk bepaald door de overgrote meerderheid van Joden en Arabieren die gewoon bezig zijn met werken of studeren, en op vele plaatsen doet men dat samen.
Men hoort veel over ‘Palestijns lijden en armoede’. Maar wie weet dat ook een deel van de Joodse jonge gezinnen op de West Bank in armoede leeft, en vaak door geldgebrek en gebrek aan betaalbare woningen permanent in caravans leeft? Daarbij gaat het lang niet altijd om de zogenaamde illegale buitenposten maar om caravan wijken in de Joodse dorpen en steden.
Lees de rest van het lezenswaardige artikel van Yochanan Visser op de website van Missing Peace.
Bron: IsraelToday.nl
