Anti-Zionism IS anti-Semitism pure and simple
"De antisemitische wereld heeft een eufemisme ontwikkeld voor de vernietiging van de Joden in de moderne tijd van verdraagzaamheid"
door Lee Kaplan
De term “politiek correct” is in de
Westerse wereld opgedoken alwaar religieuze en rassentolerantie als idee
gemeenschappelijk is geworden, meestal het gevolg van de uitbarsting
van de Holocaust, het Apartheidsregime in Zuid-Afrika en de Amerikaanse
Burgerrechten Beweging. Maar oude gewoonten sterven moeilijk uit en de
restanten van de politieke bewegingen van de totalitaire wereld klampen
zich nog steeds vast aan Jodenhaat. Het enige dilemma voor die
bewegingen is hoe zij hun “politiek correcte” versie van die haat moeten
verkopen. Vandaar dat het “antisemitisme” werd gescheiden van het
“anti-Zionisme”, alhoewel zij beiden één en hetzelfde zijn. Deze
“politiek correcte” vorm van antisemitisme draait altijd rond het
bestaan van Israël.
Het “Zionisme” is het concept dat de Zionistische beweging heeft gecreëerd om de staat Israël op te richten en de Joden terug naar het Heilige Land te brengen om de Joden toe te laten niet onder de vervolging in hun eigen land te leven. Met de verwezenlijking van Israël werd die droom van het “Zionisme” vervuld. De Zionisten van vóór 1948 kochten al hun gronden legaal aan en de emigratie verliep eveneens wettelijk. Andere Joden woonden reeds duizenden jaren in het gebied. Vandaag is “post-Zionisme” een term die gebruikt wordt om de Joden aan te duiden die in Israël leven en hoe zij kijken naar hun leefomstandigheden in de toekomst. Israël is thans een feit en een feit dat de “anti-Zionisten” wensen te ontkennen. Als dusdanig is het “anti-Zionisme” een eufemisme voor Joden geworden wanneer de professionele propagandisten van de oude Sovjetunie of de Arabische Moslimwereld het nodig hadden (en nog steeds nodig hebben) om hun vervolging van Joden te maskeren.
Anti-Zionisten kunnen hun antisemitisme
niet vergoelijken door hun steun aan de onderwerping, de uitwijzing of
de moord op slechts één deel van de Joodse gemeenschap in de wereld, met
name die van Israël. Het constante huichelen en verdraaien van woorden
door professionele Arabische propagandisten en de radicale Linkerzijde
moeten worden waargenomen zoals ze zijn: leugen en bedrog.
Het “Zionisme” is het concept dat de Zionistische beweging heeft gecreëerd om de staat Israël op te richten en de Joden terug naar het Heilige Land te brengen om de Joden toe te laten niet onder de vervolging in hun eigen land te leven. Met de verwezenlijking van Israël werd die droom van het “Zionisme” vervuld. De Zionisten van vóór 1948 kochten al hun gronden legaal aan en de emigratie verliep eveneens wettelijk. Andere Joden woonden reeds duizenden jaren in het gebied. Vandaag is “post-Zionisme” een term die gebruikt wordt om de Joden aan te duiden die in Israël leven en hoe zij kijken naar hun leefomstandigheden in de toekomst. Israël is thans een feit en een feit dat de “anti-Zionisten” wensen te ontkennen. Als dusdanig is het “anti-Zionisme” een eufemisme voor Joden geworden wanneer de professionele propagandisten van de oude Sovjetunie of de Arabische Moslimwereld het nodig hadden (en nog steeds nodig hebben) om hun vervolging van Joden te maskeren.
Het doel van de “anti-Zionisten” is om
via politiek correcte termen de echte aard van het antisemitisme te
ontmantelen bestemd voor hun eigen geperverteerde doeleinden. Vandaar
dat activisten voor Solidariteit met Palestina pleiten voor die “wettige
gewapende weerstand zoals die wordt omschreven door internationale
wetten” niet de moord op de Joden van Israël steunen, maar eerder de
uitvoering van de “internationale wet” eisen. Dat zij het zouden
toejuichen wanneer op een vorige conferentie aan de Duke Universiteit
een resolutie werd voorgesteld die zelfmoordbomaanslagen veroordeelde,
als een overwinning werd aangekondigd, compleet genegeerd werd onder een
wolk van hun “politiek correcte” retoriek sinds zij zich
“vredesactivisten” heten.
De “vrede” zal komen wanneer Israël wordt
ontmanteld en “Palestina” verschijnt in plaats van dit volk. Wat
gebeurt met de Joden die nu daar leven en met het einde van de enige
echte democratie voor Joden en Arabieren in het Midden-Oosten, is
onbelangrijk. “Vredesactivisten” die een zelfmoordbomaanslager aan de
controlepost zouden doorlaten om Joden te vermoorden, worden humanisten
genoemd en terroristen zijn “vrijheidsstrijders” geworden, die in
werkelijkheid enkel misdadigers zijn die niet enkel jacht maken op de
Joden maar evenzeer op hun eigen volk.
Lees hele artikel hier! (Bron: Brabosh.com)