Wij hebben op ons Blog aandacht besteed aan de grote ramp die Japan is overkomen, en we hebben hen een (Evangelie) boodschap gestuurd van liefde en de ontferming van God voor slachtoffers en nabestaanden. Ook hebben wij dit gestuurd aan de Japanse Ambassade en Ambassadeur in Nederland. Wij ontvingen van hen de volgende reactie:
“Dear Mr. Henoch,
We would like to extend our deepest gratitude for your kind email on behalf of the Embassy of Japan. We have so far received many emails and phone calls from Dutch people who kindly express the sympathy to the people of Japan, which are very encouraging for embassy staff as well.
Thank you once again for your kindness and sympathy.
Best regards,
Embassy of Japan”
Toch is het tevens nodig om Japan van een kritische kant te bekijken. Dit naar aanleiding van een item dat ik vanavond in het NOS journaal over Japan zag. Daarin bleek dat het de cultuur in Japan is om overledenen te cremeren in plaats van te begraven. Dit komt door het Shintoïsme en het boeddhisme wat de voornaamste religies zijn in Japan. Waar geloof komen we daar dan ook bijna niet tegen, en dan bedoelen wij het geloof in Christus en de opstanding uit de doden, en crematie is daar een veeg teken van. Minder dan 1% van de bevolking is maar Christen. Momenteel zijn er door de aardbeving en de tsunami zoveel dode lichamen te betreuren, dat het te lang duurt om ze allemaal te cremeren, dus worden de doden voorlopig begraven en later weder opgegraven om ze alsnog te cremeren. Het is rot om te zeggen, maar dit is voor God een gruwel. Daarom willen wij hier een korte bijbelse uiteenzetting geven betreffende dit punt. Wij hopen dat Japanners en mensen die zich in oosterse religies bevinden dit zullen lezen. Maar dat geldt natuurlijk ook voor de gewone Nederlander die aangaande de gewoonte ook geen enkel probleem meer heeft met crematie.
Niet cremeren maar begraven
Geruime tijd was cremeren in ons land eigenlijk niet toegestaan.
Door de Bijbelse opvatting van de lichamelijke opstanding uit de doden is de toepassing van crematie in het huidige Europa tegengegaan. Lange tijd was het zelfs uitgebannen.
Levensbeschouwelijk is er inmiddels veel veranderd. In 1951 is cremeren wettelijk geregeld en in 1986 zijn alle beperkingen ingetrokken. Velen vinden cremeren hygiënischer en milieuvriendelijker. Bovendien is het goedkoper.
Het woord 'crematie' is afgeleid van het Latijnse 'cremare'.
De letterlijke betekenis is: Een lijk verbranden.
Aanvankelijk gebeurde dat alleen door niet-bijbelse volkeren en in niet-bijbelse culturen.
In de bijbel was lijkverbranding echter ongewoon. Slechts in uitzonderlijke gevallen werd het, voornamelijk als straf, toegepast. Voorbeelden zijn: bloedschande (Leviticus 20:14 en 21:9) en de steniging met verbranding van Achan en zijn familie (Jozua 7:25).
Als discipelen van Jezus Christus willen we altijd zijn voorbeeld in acht nemen. Jezus werd begraven. Jesaja profeteerde dat Jezus bij de rijken in zijn dood zou zijn (Jesaja 53:9). Zijn 'plaats' werd dan ook het dure, imposante graf van Jozef van Arimatea (Mattheüs 27:57-60). Dit was Gods plan.
Begraven is zaaien
Cremeren is verbranden. Maar wat is begraven? Wat zegt de Bijbel er over en wat wil God dat wij doen?
Begraven is zaaien. Dat heeft alles te maken met de opstanding uit de doden. Jezus' lichaam wordt gezaaid in de aarde en staat op uit de dood met een nieuw, verheerlijkt lichaam. De apostel Paulus zegt:
'Er wordt een natuurlijk lichaam gezaaid en een geestelijk lichaam opgewekt' (1 Corinthiërs 15:44).
Dat 'zaaien' is het voluit Bijbelse argument om de doden te begraven. De doden worden in de aarde gezaaid en door de Heer bewaard. We zaaien, begraven dus, met oog op de opstanding uit de doden.
De opstanding is een geestelijke zaak die de innerlijke mens betreft.
Paulus maakt dat duidelijk met een beeld uit de natuur. Hij zegt:
'Als je zaait, zaai je niet het toekomstige lichaam. maar slechts een korrel, bijvoorbeeld van koren, of van iets anders. Maar God geeft er een lichaam aan, gelijk Hij dat gewild heeft, en wel aan elk zaad zijn eigen lichaam' (1 corinthiërs 15:37,38).
Cremeren brengt de gedachte mee van uitwissen, het is voorbij. Dat martelaren hun leven lieten op de brandstapel en anderen door oorlogsgeweld of rampen zijn verbrand staat uiteraard buiten de gedachte van uitwissen. Begraven met oog op de opstanding verbindt ons met het eeuwige leven dat de Heer ons heeft beloofd (Johannes 5:24).
