Jeruzalem is altijd al de inzet geweest van het Israëlische-Palestijnse conflict. Israël ziet de stad als de bakermat van de Joodse cultuur. Maar ook voor de Arabische wereld is Jeruzalem een stad van grote culturele betekenis. Twee jaar geleden besloten de Arabische ministers van cultuur – bijeen in de Arab League Educational, Cultural and Scientific Organization (ALESCO) – Jeruzalem in 2009 tot culturele hoofdstad te maken. Dat initiatief begon in 1997 met de Egyptische hoofdstad Cairo.In 2008 was Damascus de culturele hoofdstad.
Bron
Jeruzalem is voor Joden uitermate belangrijk. Koning David maakte de stad destijds al tot hoofdstad van Israël. Nooit heeft een ander bestuur over Palestina Jeruzalem tot hoofdstad gemaakt. Het bestuur is momenteel weer in handen van de Israëli's c.q. de Joden.
Toren van David op de muren van Jeruzalem
Jeruzalem wordt gebouwd op de heuvels van Judea, zo'n 800 meter boven zeenivo. Het wordt het eerst genoemd in Egyptische bronnen van de 17de en 18de eeuw voor de gewone jaartelling. Het is de Joodse hoofdstad vanaf de tijd van koning David (ongeveer 1000 voor de gewone jaartelling) tot aan de vernietiging van de Tweede Tempel in het jaar 70. Ten tijde van Bar Kochba in 135 is het opnieuw een Joodse stad, daarna is het verboden voor Joden. Tijdens het Perzische Rijk (614-629) wordt joodse vestiging toegestaan. Vanaf moslimoverheersing (638) is er een grote Joodse gemeenschap.
De geschiedenis van West Jeruzalem begint in 1860 met de bouw van joodse wijken buiten de Oude Stad. Op 28 mei 1948 wordt de joodse wijk in de Oude Stad (1.700 inwoners) overmeesterd door het Jordaans-Arabische Legioen, hoewel Jeruzalem in november 1947 nog tot internationaal gebied is verklaard door de VN. Toch blijft de Joodse wijk een Israëlische enclave binnen Jordaans gebied. De Joodse begraafplaats op de Olijfberg wordt ontheiligd. Alleen West Jeruzalem blijft in handen van de Israëli's. De Oude Stad komt in Jordaanse handen. Op 23 januari 1950 verklaart Israël Jeruzalem als hoofdstad van het land.
In 1967 komt Oost Jeruzalem in handen van Israël. De Arabieren kunnen kiezen om Israëli te worden. De aanstelling van burgemeester Teddy Kollek in 1965 heeft bijgedragen aan relatieve rust in de stad. De Arabieren worden aangesloten op het Israëlische elektriciteitsnetwerk. Er ontbreekt evenwel een masterplan voor Oost Jeruzalem. Het is een technisch probleem (veel privé-grond), maar de Arabieren beschouwen het als een politiek probleem. Er komen ook nieuwe Joodse wijken. De toegang tot de heilige plaatsen wordt verzekerd. Joden mogen niet op de Tempelberg komen.
Alleen onder Joods bestuur en ten tijde van de kruisvaarders is Jeruzalem de hoofdstad geweest. In de Bijbel wordt Jeruzalem 349 keer en Zion 108 keer genoemd. Jeruzalem is heilig voor de joden vanwege de Tempel. Zelfs na de vernietiging van de Tweede Tempel wordt in Joodse gebeden altijd verwezen naar Jeruzalem. Er wordt ook drie maal per dag in de richting van Jeruzalem gebeden.
In de Koran wordt Jeruzalem nergens genoemd. De moslims richten zich ook niet naar Jeruzalem tijdens het bidden, maar naar Mekka. En tijdens moslim overheersing is Jeruzalem nooit de hoofdstad van Palestina geweest. De enige islamitische connectie met Jeruzalem is dat volgens overlevering de profeet Mohammed in Jeruzalem ten hemel is gevaren.
Omdat in de loop van de geschiedenis Joden vaak geweerd worden uit de stad, is het begrijpelijk dat Israël het nu als hoofdstad claimt. Daar komt bij dat Israël alle religies de toegang tot de heilige plekken garandeert. In het PLO-handvest van 1964 wordt Jeruzalem niet eens genoemd als hoofdstad. Pas na de verovering door Israël in 1967 wordt Jeruzalem belangrijk voor de Palestijnen.
Bron: Jeruzalem: de Joodse hoofdstad
