door: wakkerejan - 08 november 2009
Analisten zijn het er wel over eens dat het succes van Alexander Pechtold te danken is aan zijn oppositie tegen Geert Wilders. Het Goed tegenover Het Kwaad. Alexander de Goede versus Geert de Kwade. Opmerkelijk is dat veel mensen niet inzien dat Alexanders argumenten zwak en verouderd zijn en slechts gebaseerd op een paar onhandige uitspraken van Geert. De achtergronden daarvan zijn nooit uitgediept. Iedereen kent de versleten one-liners:
- Het koranverbod is belachelijk
- Voetbalvandalen in de knieën schieten is barbaars
- Het leger inzetten in Gouda is belachelijk
- De kopvoddentax is belachelijk
- Hele bevolkingsgroepen wegzetten is verwerpelijk
- Geert is een racistische extremist
Alexanders aanhang identificeert zich met zijn rechtschapen inborst. Pedant roeptoetert de interruptiekoning van de Tweede Kamer zijn verontwaardiging de camera in. Rechtschapen Nederland siddert van ontroering. Kies voor Alexander!
De echte politieke agenda van D66 ligt aan deze keuze nauwelijks ten grondslag. Er is geen standpunt dat niet bij andere niet-confessionele partijen is terug te vinden. De oorspronkelijke kroonjuwelen zoals meer directe democratie, bestuurlijke vernieuwing, gekozen minister-president resp. burgemeesters en referenda staan allang niet meer op de D66-agenda. Dus kiest de kiezer alleen maar voor de schijn van de rechtschapenheid. Tv-beelden van het onlangs gehouden D66-congres toonden veel zelfingenomen gezichten als uitdragers van Het Goede. Alexander praat met priemende kraaloogjes parmantig in de camera en herhaalt nog eens de afgekloven argumenten van hierboven. Wij zijn Goed! Wij bestrijden Het Kwaad dat ons voortdurend op zijn weg zal vinden. Muzikaal begeleid door een bijpassend achtergrondorkest zou Alexander in een operettedecor niet misstaan.
Met zijn kruistocht tegen Wilders mikt Pechtold met succes op de Rechtschapen Nederlander en de Zich Bedreigd Voelende Moslim. Hiermee ontpopt Alexander zich als een ware jihadist. Jihad is namelijk de Islamitische Strijd tegen Het Ongeloof en Het Kwaad. Alexander slaat een goed figuur als verdediger van de islamitische ideologie in een cabareteske operette-setting. Een operette-jihadist, want als ongelovige is zijn status als jihadist onmogelijk. Een schertsfiguur dus.
Degenen die Alexander volgen zijn uitsluitend anti-Wildersfanaten en volkomen blind voor diens boodschap over de islamideologie. Zij leggen de argumenten van Wilders terzijde en luisteren niet naar onverdachte islamcritici zoals ex-moslimschrijvers en internationaal bekende islamkritische journalisten. Zij weigeren de realiteit van een dreigend overheersende islamideologie in te zien. Kortom, het zijn kortzichtige zelfingenomen sukkels.
Bron: Het Vrije volk
