Lees daarom de volgende info:
Wees klaar voor een "Groot Israël" dat een groot deel van het Middenoosten zal domineren.
Op 14 September 2008, in een poging om een paar laatste woorden te uiten vóórdat de Israëlische ministeriële deur achter hem werd gesloten, verklaarde Ehud Olmert dat het begrip van een "Groot Israël" niet meer bestond.
In een toespraak vier later dagen, verklaarde de apocalyptisch georiënteerde President Mahmoud Ahmadinejad van Iran dat het idee van een "klein Israël" ook was verlopen.
Wat bedoelen zij met een Groot of klein Israël?
Om dit alles in perspectief te plaatsen, moet je weten dat het grondgebied van Israël in het Midden-Oosten vandaag de dag ongeveer 8.000 tot 9.000 vierkante mijl is. De grootte van de moderne Joodse staat is vergelijkbaar met de grootte van de Amerikaanse stad New Jersey, dat ongeveer een oppervlakte van 7.417 vierkante mijl beslaat.
Plaats dit tegenover elkaar - Bijna een eeuw geleden na de eerste Wereld oorlog in 1917, had de internationale gemeenschap een plan op de onderhandelingstafel liggen genaamd de Balfour Verklaring die het Joodse volk zonder thuisland (voor een diaspora-periode van ongeveer 1847 jaar) een enorm onroerend goed voorstel deed.
Deze aanbieding was ongeveer 46.000 vierkante mijl en strekte zich uit van de Middellandse Zee tot in het oosten aan de Rivier de Eufraat, door het huidige Irak en Syrië.
De geschiedenis vertelt ons dat het voorstel van Lord Balfour veel weerstand ondervond, Arabische leiders in het zogenaamde beïnvloede gebied herinnerden de Britten en de Fransen onmiddellijk aan hun schuldenlast voor hun bijdrage in de nederlaag van het Ottomaanse Rijk, die het Middenoosten gebied tussen 1517 en 1917 regeerde.
Daarom in 1947, nadat Hitler bijna met succes de behoefte en voorstellen voor een Joodse Staats teniet had gedaan door de shoah, ging de Verenigde Naties over tot resolutie 181, "Het verdelingsplan," die de omvang van het gebied van de Joodse staat reduceerde tot zijn huidige grootte.
Tot Israël's verdriet en voor niemand een verrassing, is deze internationale poging om een Joods geboorteland het Heilige Land te ondersteunen voortdurend onderhevig aan Arabische verwerping sinds zijn oprichting.
Het maakt niet uit hoe klein of groot Israël wordt opgedeeld, volgens Bijbel profetie is de Israël van vandaag slechts een fragment van de Joodse Staat van morgen.
Genesis 15:18 deelt ons mee dat 4.000 jaar geleden al het bestaande en uitgestrekte gebied tussen Rivier de Nijl in Egypte en Rivier de Eufraat aan de Hebreeuwse patriarch Abraham werd nagelaten. Volgens talrijke andere passages in Genesis, werd dit Beloofde Land later overgedragen door zijn zoon Isaac, aan zijn kleinzoon Jacob en in handen van al hun nakomelingen, het huidige Joodse volk.
In geen enkel andere tijd in de Hebreeuwse geschiedenis heeft het Joodse volk de totaliteit van dit land in bezit gehad, daarom onderwijzen veel Bijbelgeleerden dat dit in een toekomstige tijd zal plaatsvinden, waar de nakomelingen van Abraham hun definitieve claim op dit Beloofde land zullen afbakenen.
Sinds de Arabische staten Syrië, Jordanië, Saudi-Arabië, Egypte en Libanon het grootste deel van dit land bezitten, lijkt het alsof één of andere grote geopolitieke gebeurtenis in het Midden-Oosten zal moeten plaatsvinden dat zal dienen om deze Arabische grondgebied in Joodse soevereiniteit over te dragen.
Het compliceert de eindtijd eschatologie verder, Psalm 83 vertelt ons dat Israël onwillekeurig op het punt staat om in een grote regionale oorlog verzeilt te raken met deze aangrenzende Arabische volkeren. Schrift gedeelten die hiermee in verbinding staan geven aan dat Israël zal zegevieren en de oorlog zal exploiteren door beslag te leggen op aanzienlijke delen van Arabisch grondgebied en daardoor één van de rijkste naties in de wereld wordt.
Israël is bestemd voor grootheid en zal vermoedelijk eerder vrede door militair dan politieke macht verwezenlijken. Het is spijtig te noemen dat vele wereld en kerkleiders getuigen van kortzichtigheid doordat zij naar de moderne Staat Israël door een beperkte lens blijven kijken.
Bron: endtimes.punt.nl
De ECZP neemt een schot voor de boeg i.v.m. een groot-Israël, door in onze standpunten te verklaren dat de Gaza-strook, Judea & Samaria (Westelijk Oever, Westbank), de Golan-hoogte en geheel Jeruzalem, historisch, bijbels en politiek tot de Staat Israël behoren. De manier hoe dit opgelost dient te worden is nog onduidelijk; maar als de 'palestijns'-arabische inwoners zouden instemmen onder Joods-Israëlisch bestuur te leven in deze genoemde gebieden (zoals de andere Arabische inwoners binnen Israël), dan zou dat een grote stap voorwaarts zijn, en dan zouden zij kunnen meedelen in de zegeningen en welvaart van Israël. Maar omdat de Islamitische 'Palestijnse' fracties (en de zgn. internationale gemeenschap), zowel politiek als militair, zich hier steevast diplomatiek en geweldadig tegen verzetten (omdat hun religie, de Islam, hen opdraagt om het gebied onder de Islam terug te brengen), zal dit helaas door hernieuwde oorlogsvoering tot stand komen.
"Zo zegt de Here: Om drie overtredingen van Gaza [tegen Israël en Gods volk de Joden], ja om vier [o.a. de herhaaldelijke Hamas raketaanvallen op Israël], zal Ik het niet herroepen . Omdat zij een gehele bevolking hebben weggevoerd [Joden zijn letterlijk uit hun huizen in Gaza weggevoerd] om die aan Edom [aan de wereldse druk] uit te leveren, Zal Ik (God, de Here) vuur werpen binnen de muur van Gaza, zodat het zijn burchten verteert". (Amos 1:6,7)
Lees ook: (Sefanja 2:4-7), (Zacharia 9:5-6-7)
