zaterdag 31 oktober 2009

Het Eerste Zionistische Congres, Basel 1897

‘Indien ik u vergete, o Jeruzalem, zo vergete mij mijn rechterhand’ Psalm 137:5

Zwitserland, Basel 17 augustus 1897

















Met een staande ovatie, die vijftien minuten aanhield, werd Theodor Herzl bij de opening van het Eerste Zionistische Congres in het Zwitserse Basel door de 204 delegaties uit 15 verschillende landen begroet. In zijn daarop volgende toespraak bracht hij het gevoelen van de afgevaardigden als volgt onder woorden: ‘We zijn hier om het fundament te leggen voor het huis dat als onderdak moet dienen voor de joodse natie’.











Het was beslist een bont gezelschap dat daar in Basel bijeengekomen was. Diep religieuze Joden in de traditionele lange zwarte jassen uit Oost-Europa en met slaaplokken zaten er tussen modieus geklede geassimileerde Joden. Toch waren allen in de ban van slechts één zaak: de oprichting van een publiekelijk en wettelijk erkend tehuis in Palestina.












Thuisgekomen schreef Herzl in zijn dagboek: ‘In Bazel heb ik de joodse staat gesticht’. Dit ene zinnetje drukt precies het onderscheid uit tussen Herzl en vele andere door het zionistische ideaal bezielde mensen. Herzl vulde het ideaal praktisch in. Hij was de eerste die in zijn in 1896 verschenen boek ‘Der Judenstaat’ een nauwkeurig omschreven plan voorlegde dat moest leiden tot de stichting van de joodse staat.













Hij, als seculiere Jood, bewandeld daarbij de politieke weg. Hij trachtte met redelijke argumenten de toenmalige staatshoofden van diverse landen ervan te overtuigen dat de publieke orde en stabiliteit door jodenhaat werd verstoord en dat het daarom alleszins redelijk zou zijn een joodse staat in het leven te roepen.


















De tijdens het congres opgerichtte Zionistische Organisatie heeft ertoe bijgedragen dat de profetische woorden uit het dagboek van Theodor Herzl: ‘In Basel heb ik de joodse staat gesticht. Als ik dit openlijk zou verkondigen, zou ik van alle kanten uitgelachen worden, maar over vijf jaar misschien, en zeker over vijftig jaar, zal iedereen het hierover eens zijn’, werkelijk in vervulling zijn gegaan. Vijftig jaar later, in 1948, werd de joodse staat geboren. Wat was toch de aanleiding tot dit tijdperk van nationale wedergeboorte?


 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Bron: kerkenisrael